10 نکته بسیار مهم درباره مفعول فیه 1 - از بین ظروف برخی مبنی هستند و غیر از مفعول فیه هیچ نقشی ندارند بجز زمانی که حرف جر به اول آنها بیاید: “حیثُ، الان، لمّا، أین، متی، امسِ، اذا لدن" مثل: «هبْ لنا من لدنک» 2 - کلماتی؛ مثل:«دائماً، اخیرا، غالبا، فورا"، إحیانا، ابدا» همواره مفعول فیه هستند. 3 - فقط عده ای از ظروف هستند که علاوه بر مفعول فیه بودن میتوانند نقش دیگری بپذیرند: «یوم، ایّام، لیل، لیالی، لحظة، لحظات، سنة، سنوات، ساعة، ساعات، أسبوع، شهر» 4 - کلمه «عند » هم می تواند مفعول فیه زمان و هم مکان باشد و این باتوجه به مضاف الیه اش مشخص می شود و سه حالت دارد: الف )- «عند+ ضمایر متصل منصوبی » مثل: عندنا دراین صورت ظرف مکان است. ب)- «عند+ اسم شخص و یا مکانی بشود» مثل: “عند المکتبة”در این صورت بازهم مفعول فیه مکان است. ج)-در سایر موارد «عند+ غیر از موارد بالا شود» مثل: عند الصباح در این صورت مفعول فیه زمان است. ویا مثل: « عند المعصیة» که باز مفعول فیه زمان است. 5 - اعدادی که بر وزن فاعل می آیند و تنوین نصب می گیرند و معادل اعداد ترتیبی در فارسی هستند، در عربی مفعول فیه زمان می باشند؛ چون ترتیب زمانی را نشان می دهند:اولا، ثانیا، ثالثا، رابعا، ….. 6 - اسم تفضیل و اسماء اشاره اگر بعد از آنها کلمات ظرف بیاید، خودشان مفعول فیه هستند. مثال: طالعت دروسی “اکثر” الایام. لم اذهب الی المکتبه “هذا” الیوم 7 - تمام ظرف ها دائم الاضافه اند؛ یعنی بعد از آنها مضاف الیه می آید، به شرطی که ال و تنوین نداشته باشند و مبنی هم نباشند. مثال: عین کلمه “یوم” دا, ...ادامه مطلب